تایم انتخاب رشته هست و من هم می‌خواستم یک مقدار در رابطه با دانشجوی دانشگاه فرهنگیان بنویسم. اما این پیام در یکی از کانال‌های تلگرام رو دیدم و با خودم گفتم که همین پیام کامله. پس همینجا با اجازه صاحب خود کانال می‌فرستم. فقط بعضی جاهاش یک کوچولو ادیت خورده (لینک مطلب)
خلاصه‌اش میشه اینکه اگه واقعا عشق به تدریس و معلمی دارید و فکر می‌کنید می‌تونید از پس ۴۰ تا دانش‌آموز با ایرادات مختلف بربیاید، یا با ۳۰ تا دانش‌آموز متوسطه که ممکنه هر کدومشون دو برابر شما هیکل داشته باشن و چاقو همراهشون باشه، این حرفه رو انتخاب کنین. اما مطمئن باشین مسیر سختی خواهید داشت.
من از رشته‌ام تا حدودی راضیم. اگرچه خیلی اذیت شدم و بعضی جاها بابتش افسردگی هم گرفتم اما خب تنها رشته و شغلی هست که با روحیه‌ام سازگاره و می‌تونم کنار بیام ولی فکر میکنم که خیلی‌ها با زور و اجبار به این رشته میان و اذیت میشن. خصوصا موقع انتخاب رشته که اقوام و فامیل هم تمام سعیشون رو میکنن تا انتخاب مدنظر اونا رو بزنین :)
یک توصیه هم بگم و بریم ادامه مطلب:
اینکه به حرف همه برای انتخاب رشته گوش بدید. هر چی بیشتر گوش بدید و از تجربیات بخونید قطعا دید و اطلاعاتتون نسبت به اون مورد افزایش پیدا می‌کنه. اما فقط و فقط خودتون تصمیم بگیرید که چیکار میکنین! یعنی انتخاب نهایی رشته با خودتون باشه. اینکه مامان و باباتون با رشته‌تون مخالف باشن اصلا اهمیت نداشته باشه. چرا تا یک مدت جنگ و دعوا خواهید داشت اما به اینکه دل شما به اون رشته راضی باشه مهم‌تره (فقط به شرطی که با دید باز رشته رو انتخاب کرده باشید) پدر و مادر رو گفتم نظر اقوام رو کلا به کتفتون بگیرید. یعنی اینکه اگه کسی گفت چرا فلان رشته رو اول نزدی کلا بشورش بذارش کنار :)
من خودم چهار سال قبل موقع انتخاب رشته‌ام خیلیا تماس می‌گرفتن(دیگه ببینید چقدر پیگیر!) و حتی کل فامیل بسیج شده بودن که من برم فرهنگیان بخونم و پیش مامان و بابام از خوبی‌های فرهنگیان می‌گفتن. اما همین امسال خیلی‌هاشون خیلی بلند جلوی جمع و خطاب به من می‌گفتن که «فرهنگیان به درد نمی‌خوره. برو دنبال یک شغل دوم» :)))) حالا همین اشخاص فرزندان خودشون کنکور دادن و یک رشته‌ی دیگه دارن می‌خونن و در حال تلاش هستن تا فرزندانشون رو ببرن خارج :)) برای همین میگم خیلی به قضاوت دیگران اهمیت ندید. چون نظراتشون در طی زمان تغییر می‌کنه.
متن کانال:
خب از دانشگاه فرهنگیان بگم. اول شرایط کلیش بعد رشته‌هاش
دانشگاه فرهنگیان برای آدمایی خوبه که یه زندگی آروم و بی دردسر میخوان. حقوقشونو بگیرن و یه زندگی کارمندی ساده داشته باشن اگر بلندپروازین، فکر پیشرفت دارید، دنبال درس خوندن و ادامه توی دانشگاهای خوب هستید آموزش و پرورش سد راه شماست و گزینه خوبی محسوب نمیشه فکر مهاجرت و حتی انصراف ازش رو هم باید از سرتون بیرون کنید چون بدو ورود ازتون ۸ سال تعهد خدمت میگیرن و اگه بخواین انصراف بدید باید دوبرابر حقوقای دریافتیتون رو پس بدید، اگر آقا هستید هم سربازی برید.اگه بخواین ادامه تحصیل بدید هم برای هر مقطع یه تعهد جداگانه میگیرن که دوبرابر مدت تحصیل اون مقطعتون تعهد خدمت دارید. ادامه تحصیلش واقعا سخته. فقط توی یه سری رشته های محدود میتونین درس بخونین و اگه رشته‌ای که قبول شدید جزو اون لیست رشته‌ها نباشه مدرک و ریزنمراتتون رو نمیفرستن برای دانشگاهی که قبول شدید و عملا نمیتونین درس بخونین هیچ همکاری باهاتون نمیکنن برای درس خوندن، باید هم سرکار برید هم درس بخونین بنابراین نمیشه خیلی دانشگاه دوری رو انتخاب کردوقتی توی انتخاب رشته دانشگاه فرهنگیان رو انتخاب میکنین، محل خدمت رو نوشته اصلا اصلا به فکر این که هر جا قبول شدم میرم سال اول انتقالی میگیرم نباشید. انتقالی به شدت سخته، و توی مدت تعهد هم اصلا انتقالی نمیدن اگه پارتی درست و حسابی نداشته باشید. همکارای من هستن که ۱۹ ساله دارن میان این شهر و هنوز نتونستن انتقالی بگیرناگه هر شهری رو زدید، پی اونجا کار کردن رو هم به بدنتون بمالید. تازه اوایل خدمت کمتر ممکنه مدارس شهری برید. اکثرا مدارس روستایی میرید و رفت و آمدتونم با خودتونه. هیچ کس سرویسی برای شما ردیف نمیکنه یا هزینه‌ای بابت بیتوته یا رفت و آمد شما بهتون نمیده.
در مورد حقوق هم که حقوق معلما نقل همه محافله الان حقوق یه معلم که تازه از مهر میاد سرکار ۸ تومنه، حقوق منی که سومین سال خدمتمه و توی رتبه بندی رتبه‌ی ۲ گرفتم ۱۰ تومن. حقوق دانشجوها هم همون حداقل حقوق مصوب وزارت کار هست (۷۹۰۰) منتهی ۹ درصدش برای صندوق بازنشستگی کم میشه، اگر خوابگاهی باشن ۴۵ درصد حقوق برای دانشگاهه و اگر خوابگاهی نباشن ۲۵ درصدخیلیم حساب کتاباشون بی در و پیکره و میبینی موقع فارغ التحصیلی ۳۰، ۴۰ میلیون بدهی برات زدن.
جو دانشگاه به شدددددت سمیه.آنتن توی این دانشگاه خیلی زیاده و آدم باید حواسش به خودش باشه تازه بعد فارغ التحصیل شدن هم یه گزینش جداگانه میگیرن و اونایی که مشکل دار بودن رو ممکنه انفصال از خدمت بزنن توی این دانشگاه به هررررر نحوی نری سرکار، حالا میخوای اخراج شده باشی یا انصراف داده باشی باید اون جریمه رو بدی.
اساتید متاسفانه خیلی سطح خوبی ندارن، اکثرا معلمای فوق لیسانسی میان تدریس میکنم، امکانات معمولا افتضاحه، اتاقای‌خوابگاه معمولا ۱۵، ۱۶ نفرین، امکانات رفاهی ندارن، آزمایشگاه درست و حسابی ندارن، حتی خود مجموعه دانشگاه هم ( جز نسیبه تهران، شهید رجایی) به دردنخوره و در حد یه دبیرستانهخفقان موج میزنه و هر اعتراضی کنین با «شما حقوق میگیرین» پاسخ داده میشه.حالا راجع به رشته‌هاش:به طور کلی سه تا دسته بندی بزرگ میشه برای رشته‌هاش انجام داد
آموزش ابتدایی و استثنایی
دبیری
هنر آموزی
آموزش ابتدایی ها تو دبستان، دبیری ها تو دبیرستان و هنرآموزا تو هنرستان کار میکنن معمولا ابتدایی ها ۵ روز، دبیری ها ۴ روز و هنرآموزا ۳ روز میرن سرکار، البته دبیرها هم میتونن ۳ روزه ببندن برنامشون وحقوق اموزش استثنایی ها از همه بیشتره چون سختی کار دارن و ۲۵ سال بازنشست میشن. منتهی این که میگم بیشتره در حد ۲۰۰, ۳۰۰ تومنه. تغییر رشته توی دوران دانشگاه ممنوعه اما وقتی اومدین سرکار شاید بتونین با سختی‌های فراوان و گرفتن ارشد توی یه رشته دیگه تغییر سمت بدید نمیگم نشدنیه، چون خودم انجامش دادم اما به شدت سخته شاید از هر ۱۰۰ نفری که تلاش میکنن براش، ۲، ۳ نفر موفق بشن
در نهایت این که معلمی واقعا کار سخت و طاقت فرساییهجدا از علاقه، توانایی سخنوری، مدیریت، حل مسئله و کلی مهارت دیگه میطلبهاگر اموزگار ابتدایی یا استثنایی هم باشه که روحیه‌ی خاص خودش رو لازم دارهاگر این شرایط رو دارین و با حقوق کم و جو بد مدارس میتونین کنار بیاید، گزینه‌ی بدی نیست.
[برو به فرم ارسال نظر]